Το νησί (The Island)

Ο Λίνκολν και η Τζόρνταν ζουν μέσα σε μία μεταμοντέρνα, αποστειρωμένη και πλήρως ελεγχόμενη κοινωνία, αλλά αγνοούν ότι στην πραγματικότητα ο κόσμος τους είναι ένα εργοστάσιο «εκτροφής» κλώνων κατά παραγγελία. Ομολογουμένως φευγάτη σεναριακή ιδέα από εκείνες που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το μέλλον της κλωνοποίησης. Στις πρώτες σκηνές της ταινίας, το περιβάλλον «Ζεν» αισθητικής (στο οποίο ζουν οι κλώνοι), σε συνδυασμό με τη μιλιταριστικής έμπνευσης οργάνωση αυτής της μικρο-κοινωνίας «αναλώσιμων προϊόντων», δημιουργούν μία άκρως ανατριχιαστική εκδοχή του μέλλοντός μας.

Κι ενώ το πρώτο μέρος της ταινίας καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον και την προσοχή σου (αλλά και να σου αναπτύξει κάποιους ηθικούς προβληματισμούς), στη συνέχεια ο σκηνοθέτης παραδίδεται στην απόλυτη αφέλεια των ειδικών εφέ. Όταν ο Λίνκολν ανακαλύπτει ότι ζει σε μία ψευδαίσθηση, επιχειρεί μαζί με τη Τζόρνταν να αποδράσει από την κοινωνία/εργοστάσιο και ξεκινά μία φρενήρης καταδίωξη, με σκηνές καταιγιστικής δράσης και εφετζίδικες συγκρούσεις αυτοκινήτων, πτώσεις ελικοπτέρων, άλματα από ουρανοξύστη και άλλων συναφών -που έχεις όμως ξαναδεί σε άπειρα αντίστοιχα blockbusters. Μοιραία, το «Νησί» καταλήγει να είναι μία από τα ίδια.

Βασικό πλεονέκτημα της ταινίας (πέραν των εφέ και της μίνιμαλ αισθητικής των χώρων) είναι το δίδυμο των πρωταγωνιστών Ewan McGregor & Scarlett Johanson που είναι αρκετά πειστικοί και χαρισματικά λαμπεροί, αν και οι ρόλοι τους αποδεικνύονται χωρίς ιδιαίτερο βάθος. Το «Νησί» κινείται στα χνάρια μελλοντολογικών ταινιών με προβληματισμό, όπως το (σκάλες ανώτερο και πρωτοποριακό) «Gattaca», το «Matrix», το «ΑΙ: Artificial Intelligence» και το «Minority Report», αλλά παρά τις αγαθές του προθέσεις, δεν καταφέρνει να πάει την κατηγορία ένα βήμα παρακάτω. Τέλος δεν μπορώ να μην στηλιτεύσω τον εκνευριστικό, αέναο βομβαρδισμό με εμπορικά λογότυπα της Microsoft σε όλη τη διάρκεια της ταινίας (νισάφι πια!).

Γενικά: Στο πρώτο μισό, πέρασα καλά. Στο δεύτερο, άρχισα να βαριέμαι. Στο τελευταίο δεκάλεπτο, κοίταζα το ρολόι μου.

Βαθμός: 5/10 (Εντάξει, την πιάνει τη βάση. Φαντάσου ότι πολλοί υποψήφιοι στις πανελλαδικές περνάνε σε πανεπιστημιακά τμήματα με πολύ χαμηλότερη βαθμολογία!)

Τσαχπίν σουξέ-κουσκούς!

Για καθαρά εμπορικούς λόγους, το «Τεκμήριο» αποφάσισε να ακολουθήσει το trend της εποχής και να επεκτείνει την καλόπιστη κριτική του στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, ήτοι στην τρισαγαπημένη μας Τουρκία! Εκεί που λέτε, ασχολούνται με το τελευταίο σκάνδαλο της τραβεστί τραγουδίστριας Μπιουλέντ Ερσόι, η οποία μπορεί να πάτησε τα πενήντα, αλλά δεν παύει να βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Η Μπιουλέντ σε πρόσφατη συνέντευξή της αποκάλυψε ότι ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Ντενίζ Μπαϊκάλ (καμία σχέση με τη λίμνη) την εκβίαζε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ζητώντας τεράστια ποσά προκειμένου να μεσολαβήσει και να της δοθεί άδεια για να ανέβει στο παλκοσένικο. Η καημένη η Μπιουλέντ είχε γραφτεί –τότε- στο μαύρο τεφτέρι της χούντας και επειδή δεν μπορούσε να δει άσπρη μέρα, ενέδωσε στις πιέσεις του Μπαϊκάλ και του τα έσκασε χοντρά.

Εντωμεταξύ και ενώ ο Μπαϊκάλ διαψεύδει τα περί εκβιασμού, η celebrity καμπαρετζού Ασενά (call me “exotic dancer”) ζει το δικό της δράμα, καθώς μόλις χώρισε (για τέταρτη ή πέμπτη φορά –έχουμε χάσει το μέτρημα!) από τον εκκεντρικό ποπ τραγουδιστή Ιμπραήμ Τατλισέ, που μία αμφιθυμία αναφορικά με την ερωτική του ζωή, την έχει. Η Ασενά αυτή τη φορά είπε ότι δεν θα κάτσει να σκάσει και βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά ενός άσημου Φιλανδού παιδίατρου, γεγονός που διόλου δεν έπεισε το τουρκικό κοινό που δεν τα χάφτει κάτι τέτοια (άκου εκεί «Φιλανδό παιδίατρο»!) και περιμένει εναγωνίως την επανασύνδεση με τον Ιμπραήμ. Ερωτευμένη όμως διατείνεται πως είναι και η σεξοβόμβα/μοντέλα/ηθοποιός Ataizi Hande, η οποία αφού έκανε μία αποτυχημένη πλαστική στη μύτη της, μήνυσε το γιατρό της, έκλαψε γοερά μπροστά στις κάμερες, παντρεύτηκε ένα απόγευμα Σαββάτου και χώρισε τη Δευτέρα το πρωί (ξεπατικώνοντας το Γκλέτσο), βρήκε εντέλει την ευτυχία στο πλευρό ενός -αρκετά μικρότερού της- νεαρού, κάνοντας τη Ντέμι Μουρ, αλλά και την παγκόσμιου βεληνεκούς καλλιτέχνιδα Άννα Βίσση να φαίνονται χομπίστριες στο σπορ που άλλοτε αποθέωναν.

Κομματάκι επειδοσιακότερη είναι η ζωή της (γατούλας) μοντέλας Οζάι Τουγκμπά, η οποία έχει τη φήμη παραδόπιστης και προκειμένου για το χρήμα, δεν διστάζει να συμμετάσχει σε σοβαροφανή γκαλά ισλαμικής ορθοδοξίας (τύπου κουκουλωμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια –με μοδάτη μαντίλα / παντελόνα / πασουμάκι) και από την άλλη, να τσιτσιδώνεται ξεδιάντροπα σε διάφορα περιοδικά τάχα-μου lifestyle –θου Κύριε! Σε έφοδο που έγινε στο σπίτι της Οζάι (μιάου!), οι τούρκοι αστυνομικοί (που είναι επίσης γάτοι!) ανακάλυψαν μέσα στη ντουλάπα της και ανάμεσα στα μεταξωτά της εσώρουχα, τον διαβόητο αιμοσταγή γκάνγκστερ Κουρσάτ Γιλμάζ! Σήμερα, το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» χτυπάει την πόρτα της δύστυχης Οζάι (μιάου-μιάου!), η οποία μπορεί να κλαίγεται δημοσίως ότι απλώς αγάπησε τον λάθος άνθρωπο, αλλά αντιμετωπίζει ενδεχόμενο κάθειρξης τουλάχιστον 8 ετών, στη δίκη που θα γίνει το φθινόπωρο και την οποία θα καλύψει το CNN Turk και το «Τεκμήριο».

Τέλος, τα διάφορα celebrities ελληνοτουρκικής εμβέλειας, όπως η γλυκύτατη ηθοποιός Κατερίνα Μουτσάτσου (που ξεκίνησε από σήριαλ του Μαστοράκη, έπαιξε στη συνέχεια τη μπατσίνα σε τουρκική σειρά, έμαθε φαρσί τη γλώσσα, έκανε ένα μουσικό πέρασμα από Ελλάδα συμμετέχοντας σε δίσκο του Κοργιαλά, χόρεψε καρσιλαμά σε εκπομπή της Σεμίνας και πλέον διεκδικεί με αξιώσεις το βραβείο της μακράν πιο αλλοπρόσαλλης international καριέρας, μετά την Άντζελα Δημητρίου που είχε πουλήσει χιλιάδες δίσκους στο Λίβανο!), ο τηλεοπτικός Νίκος από τα «Σύνορα της Αγάπης», ο Ταρκάν (μούτς! Φιλάκια!) και η Σερτάμπ Ερενέρ ετοιμάζονται να αδράξουν το μοναδικό αυτό καλλιτεχνικό momentum της όψιμης αλληλο-λατρείας, με όποιον τρόπο μπορούν: η Μουτσάτσου θα πρωταγωνιστήσει σε ταινία και τηλεοπτικά σήριαλ με θέμα ελληνοτουρκικούς έρωτες, ο «Νίκος» σκέφτεται να εκπροσωπήσει την Τουρκία στη Eurovision που θα γίνει στας Αθήνας, η Σεζάρ θα εμφανισθεί με την Παπαρίζου σε συναυλία, ενώ και ο Ταρκάν θα κάνει ντουέτο με το Σάκη.

Και μην ξανακούσω κανέναν να λέει ότι το «Τεκμήριο» είναι ελληνοκεντρικό, διότι σας απειλώ ότι θα ξεκινήσω τις αναλύσεις για την κοσμική ζωή στο Ουζμπεκιστάν! Στην Παπούα-Νέα Γουϊνέα! Στο Μπουρούντι!

Καλοκαιρινά ανεμομπερδέματα στην ελληνική showbiz!

Ένας μήνας έχει περάσει από το τελευταίο μου άρθρο κοινωνικού προβληματισμού (sic!) και έχουν έρθει τα πάνω κάτω σε αυτό που ονομάζουμε ελληνικό showbiz: η τηλεόραση έχει τουρκέψει, το Βήμα βάζει dvds με τη Σίντι Κρόφορντ να κάνει σπαγκάτο και το αχτύπητο δίδυμο Μυλωνάς/Παγουρά έχει αναλάβει εκ νέου τις περιηγήσεις μας στον λούμπεν υπόκοσμο, με καλεσμένους που είχαμε να δούμε από την εποχή του Ερωτοδικείου (και πολύ μας είχανε λείψει!).

Στα ελληνικά νησιά και εν μέσω του θέρους, εγχώρια και αλλοδαπά celebrities μαλλιοτραβιόντουσαν για λίγα λεπτά δημοσιότητας από το κεντρικό δελτίο του Star ή έστω μία αναφορά από τα χείλη του Θέμη Μάλλη. Φέτος ήταν ασυζητητί η χρονιά του ζεύγους Κασιδόκωστα-Ηilton! Σύμφωνα με τις τελευταίες έγκυρες πληροφορίες, ο Paris Κασιδόκωστας αφού ολοκληρώσει την ταινία που χρηματοδοτεί και στην οποία θα πρωταγωνιστήσει η πολυαγαπημένη του bibibo/παιδούλα Paris Hilton (μαζί με την πλάστικ-Pamela Anderson που ανήγαγε κάποτες το τρέξιμο στην παραλία σε απόλυτη αισθησιακή φαντασίωση!), θα αρχίσει να οργανώνει το γάμο τους που θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι (εκεί που παντρεύτηκε και ο Άκης, ντε!) και θα έχει thematic μορφή με τίτλο (ε, δεν θα το πιστέψετε!) "We'll always have Paris".

Αλλά κακοπροαίρετο άνθρωπο μην με πείτε! Εγώ πολύ τα συμπαθώ τα παιδιά! H Paris Hilton είναι γνήσιο υπόδειγμα ξανθιάς, σουρτούκας καταφερτζούς που κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ αν μας δουλεύει ή αν είναι όντως τόσο ανάλαφρα pop, όσο δείχνει! Την αντίστοιχη συνομοταξία σε εγχώριο επίπεδο, εκπροσωπούν η Χριστίνα (πονάει-το-δοντάκι;) Ιακωβίδου και βεβαίως, η Ελένη Μενεγάκη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά (διότι η χαριτωμενιά δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος) και αναλαμβάνει η Espresso. Βέβαια θα μου πεις ότι αυτά που βγάζει η Μενεγάκη σε ένα χρόνο, δεν τα βγάζω ούτε σε εννιά μετενσαρκώσεις μου! Μωρέ και δίκιο θα'χεις! Όμως από την άλλη, μπορεί ο Κοντομηνάς να πλήρωσε τόσα για να αποκτήσει την Ελενίτσα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να καλλιεργήσει κανείς τη ντεκαπάζ αφέλεια που κρύβει μέσα του. Άλλωστε όλα εδώ πληρώνονται: δεν ξέρεις, μπορεί και να το'βρει ο Κοντομηνάς εντέλει από το νεκραναστημένο Αυριανισμό (Kouris is back!), η δε Ελενίτσα από εκεί που δεν το περιμένει (βρε λες να κάνει νούμερα στο Star η σουηδογεννημένη;)

Εντωμεταξύ η Δέσποινα Βανδή αφού άλωσε το τελευταίο οχυρό της προαιώνιας αντιπάλου της (την Τσίπρο), νιώθει ολοκληρωμένη ως καλλιτέχνιδα και αναζητεί νέους challenging στόχους. Φήμες τη θέλουν να εξετάζει το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Αμερικής, ενώ βρίσκεται και σε συζητήσεις με τη NASA για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει στον Άρη. Από την άλλη, η διεθνούς βεληνεκούς καλλιτέχνιδα Άννα Βίσση παρότι είχε δηλώσει ότι θα μείνει μόνιμα στη Νέα Υόρκη για να ανταποκρίνεται καλύτερα στις υποχρεώσεις της ως παγκόσμια superstar, διαπίστωσε εντέλει ότι καλά τα μεγαλεία, αλλά πρέπει να κάνουμε που και που, και καμία αρπαχτή διότι κάποια στιγμή τελειώνουνε τα φράγκα (και τα αστεία). Από το χειμώνα λοιπόν θα μπορεί να την απολαμβάνει (και πάλι) το αθηναϊκό κοινό, που τόσο επίμονα της χαρίζει τα νυχτοκάματα που της επιτρέπουν να σαχλαμαρίζει μετά στα εξωτερικά και να απολαμβάνει της διεθνούς δημοσιότητας (από κανάλια της Ελλάδας, της Κύπρου και βεβαίως, με τις πλάτες της απανταχού ελληνικής ομογένειας). Μόλις έμαθε τα σχέδια της μισητής αντιπάλου της, η Δέσποινα άρπαξε τη μηχανή του γκαζόν και έκανε έφοδο στο σπίτι της Αννούλας, όπου εκτυλίχθηκαν σκηνές πρωτοφανούς βίας, μπροστά στις οποίες ωχριούν ως και οι τσακωμοί της Αλέξις με την Κρύσταλ στο κεφαλόσκαλο ή δίπλα στην πισίνα! Την επόμενη μέρα, η διεθνούς βεληνεκούς καλλιτέχνιδα Άννα Βίσση εμφανίσθηκε με ξυρισμένο το μισό της κεφάλι, αλλά μόνον οι ανυποψίαστοι το απέδωσαν σε εφηβική παρόρμηση...

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης Τσαλίκης (ε, έχουμε και τις αδυναμίες μας ως ιστολόγιο) μετά τη λαμπρή μεταστροφή του από το χοροπήδημα στη σουηδική γυμναστική, αποφάσισε να τη δει φέτος Τραβόλτα (ή απλώς να πάρει την κάτω-βόλτα) και θα αναβιώσει το all-time-classic σαιξπηρικό αριστούργημα "Πυρετός το Σαββατόβραδο" (στην ακόμη πιο light εκδοχή του, όμως -εάν είναι ποτέ δυνατόν αυτό!). Η εμπύρετη κατάσταση στην οποία θα περιέλθει το κοινό, ουδόλως φαίνεται να ενδιαφέρει τους ατζέντηδες, τους γυμναστές και τους στυλίστες που με τόσο ζέση έχουνε πέσει πάνω του και προσπαθούν να τον κάνουν υλικό για το Αφισόραμα. Που είναι κύριοι εκείνη η κόμη-κάσκα που τόσο είχαμε αγαπήσει στον Τσαλίκη; Πού είναι το παλιό καλό λαχάνιασμα από το χορευτικό τύπου αυστραλοπίθηκος-τιραμόλα (σε-σε-σε-σε); Είσαστε δηλαδής ευχαριστημένοι που πήρατε ένα πρωτόλειο ταλέντο και το τυποποιήσατε σε wannabe κλώνο του Σάκη;

Και μετά απ'όλα αυτά, είναι να μην βγάλει η Χρύσπα, νέο δίσκο;

Καλό χειμώνα, ρε μπαγάσα!

Καλά μη νομίζεις ότι σιώπησα επειδή είμαι σε τίποτις διακοπές (α-πα-πα!), ζω έναν καλοκαιρινό έρωτα τύπου-Cosmopolitan σελ.74 ή έχω βυθιστεί σε καμιά θερινή, ψαγμένη, new age νιρβάνα. Απλώς η ζέστη έχει νεκρώσει τα μισά μου εγκεφαλικά κύτταρα και μετά βίας προσπαθώ να συντάξω δύο φράσεις (κατάσταση την οποία όντως προσπαθώ να παρουσιάσω στους άλλους ως "θερινή, ψαγμένη, new age νιρβάνα"). Δεν θα αρχίσω τώρα το μπλα-μπλα για το πόσο σιχαίνομαι το καλοκαίρι και πόσο με έχει κουράσει να περιφέρομαι (ωσάν τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη) μέσα στο λιοπύρι, τρέχοντας από σκιά σε σκιά και αναζητώντας καμία δροσιά!

Στην πραγματικότητα η περίοδος αυτή ήταν μάλλον παραγωγική, διότι πρώτον, είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με πράγματα που μου αρέσουν (όπως π.χ. τις ανόητες τε και μη, συλλογές μου) και δεύτερον, διάβασα αρκετά από τα βιβλία και τα άρθρα που είχα συσσωρεύσει όλο το χειμώνα (και ως προς τούτο, αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής με τον εαυτό μου). Επίσης διαμόρφωσα τους στόχους μου για τη νέα χρονιά (ναι, είναι μία παλιά αγαπημένη συνήθεια), συγύρισα τις επιθυμίες μου και πέταξα μερικά παρωχημένα όνειρα. Για παράδειγμα, αποδέχθηκα ότι δεν θα πάρω ποτέ βραβείο Γκράμι (κρίμα τις πρόβες απονομής που έχω κάνει στον καθρέπτη του λουτρού), χλωμό να αναλάβω χρέη διευθύνοντος συμβούλου στη Disney, ενώ ακόμα και ο Νίκος Διαμανταρίδης μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι δεν θα αποπειραθώ να του πάρω τη θέση στην παρουσίαση του καιρού.

Θα τελειώσω αυτή τη σύντομη εισαγωγή στη νέα σεζόν του blog, με την ευχή η Άννα Βίσση να ξυρίσει και το άλλο μισό κεφάλι της για να μου δίνει θέματα, η Μιμή Ντενίση να ανεβάσει επιτέλους Σαίξπηρ για να μου δίνει έμπνευση και όλοι μας να εντείνουμε την αυτοκριτική μας μήπως και γίνουμε λιγότερο σοβαροφανείς και περισσότερο ουσιαστικοί.

Καλό χειμώνα! (κι αν ακόμα είμαι ο πρώτος που σου το εύχεται, να είσαι βέβαιος ότι το κάνω με ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου και ναι, το εννοώ!)